Około 500 ton betonu wylano 6 lipca 2018 roku na strop nad parterem Zakładu Przyrodoleczniczego. Po trwających zaledwie cztery miesiące pracach zabezpieczających i wstępnych ogólnobudowlanych, to jeden z najważniejszych etapów, trwającej po pożarze, odbudowy kluczowego dla uzdrowiska i miasta Szczawna-Zdroju obiektu.
Beton zalał kilometry stalowego zbrojenia stropu oraz kapsułę czasu przygotowaną przez burmistrza Szczawna-Zdroju Marka Fedoruka i prezesa spółki S.A. Uzdrowisko Szczawno-Jedlina Pawła Skrzywanka. Dzięki wielkiej determinacji władz miasta i uzdrowiska odbudowa ma szybkie tempo, zabezpieczono, pochodzące głównie z polisy ubezpieczeniowej, środki finansowe na jej prowadzenie.
Odbudowa Zakładu Przyrodoleczniczego to największe powojenne przedsięwzięcie budowlane w mieście.
Wszyscy czekają na chwilę, w której opis obiektu sprzed pożaru będzie znowu aktualny. Poprzedniczką dzisiejszego obiektu były wybudowane w roku 1901 okazałe Łazienki Luizy (Luisenbad), w stylu niemieckiej secesji. Ten wystawiony według projektu berlińskiego architekta Heino Schmiedena budynek, fascynował już swoim wyglądem zewnętrznym, rzadkim bogactwem oryginalnej kolorystyki i formy. Łazienki wyposażone były w najnowocześniejsze w tym okresie urządzenia do zabiegów leczniczych. Wobec zwiększającej się popularności Szczawna-Zdroju, wówczas Bad Salzbrunn, jako miejscowości kuracyjnej, podjęto w latach 30. XX wieku decyzję o udostępnieniu bardziej przestronnego Zakładu Przyrodoleczniczego. Przebudowano więc i powiększono Luisenbad, zmieniono całkowicie jego elewację na surowy, kojarzący się z grecką świątynią gmach i oddano do użytkowania w roku 1939. Na frontowej ścianie znajdują się tablice poświęcone znanym osobom przebywającym w Szczawnie w XIX i na początku XX wieku. Na jednej z nich widnieją nazwiska polskich gości uzdrowiska w latach 1820-1901. Druga poświęcona została pierwszemu lekarzowi zdrojowemu Samuelowi Augustowi Zemplinowi. Warto zobaczyć wnętrze łazienek z ich eleganckim, klasycyzującym wystrojem. Dekoracje sztukatorskie na ścianach korytarzy przedstawiają sceny mitologiczne, które są kopiami fragmentów fryzu partenońskiego, można też podziwiać metalowe odlewy z motywami mitologicznymi autorstwa słynnego śląskiego malarza przełomu XIX i XX wieku – Johannesa Maximiliana Avenariusa. Ciekawostką jest, że ze starych Łazienek Luizy zachowała się, i służy kuracjuszom w gabinecie zabiegowym na parterze, miedziana wanna, w której kąpieli zażywała ponoć… sama księżna Daisy!
