Granat trzonkowy z okresu II wojny światowej oraz kilka sztuk amunicji znaleźli robotnicy podczas wykopywania dołu przy ulicy Traugutta 8 w Gorcach. Do czasu przyjazdu saperów militariów pilnować będzie Ochotnicza Straż Pożarna.
Na miejsce wezwano strażników miejskich i policję. Ci zdecydowali się wezwać saperów, którzy do Gorc przyjadą najprawdopodobniej jutro. Do tego czasu wybuchowego znaleziska pilnować będą strażacy z miejscowego OSP. Nie wiadomo czy granat jest uzbrojony. Na razie nie podjęto jednak decyzji o ewakuacji okolicznych mieszkańców.
Redakcja
Stielhandgranate – ręczny granat trzonkowy używany w armii niemieckiej przez całą druga wojnę światową. Wyposażenie granatu w drewnianą rękojeść ułatwiało dalekie i celne rzuty.
Na początku lat 20. XX w. Zarząd Uzbrojenia Reichswehry postanowił wprowadzić do uzbrojenia nowy typ granatu trzonkowego. Nowa konstrukcja miała się charakteryzować większą niezawodnością a także być przystosowana do długotrwałego magazynowania. Prace zakończyły się wprowadzeniem w 1924 roku do uzbrojenia granatu "Stielhandgranate 24 mit Brennzunder 24" (Stielhgr.24 mit Bz.24). Równocześnie zaczęto produkować granat ćwiczebny Ubungsstielhandgranate .24 mit Bz .24.
Pierwsze serie granatów Stielhgr.24 miały na korpusie hak służący do mocowania granatu na pasie, ale szybko przestano go montować, ponieważ okazało się, że żołnierze i tak noszą granaty wsunięte za pasy. Zmieniono także detonatory na bardziej odporne na wilgoć. Nową wersję oznaczono jako "Stielhandgranate 39 mit Brennzunder 39". Opracowano także granaty dymne Nebelhandgranate 39 o konstrukcji wzorowanej na Stielhandgranate.
W 1942 roku Zarząd Uzbrojenia Waffen – SS opracował koszulkę odłamkową (stalowa rura nakładana na głowicę granatu) zwiększającą ilość odłamków powstających po wybuchu granatu. Wkrótce potem podobną koszulkę opracował Zarząd Uzbrojenia Wehrmachtu. W końcowym okresie 1/3 produkowanych granatów była wyposażona w takie koszulki.
Ocenia się, że wyprodukowano ok. 100 mln sztuk tych granatów.
źródło: wikipedia
