Balladyna

Opowieść o winie i karze wpisana w nadnaturalny pejzaż. Dziwne stworzenia, nimfa z dna jeziora, malinowy pojedynek, przemienianie ludzi w drzewa i interwencja – być może boskiego – pioruna: tak oto kształtuje się fantastyczny świat nad Gopłem i „lekturowa" pamięć „Balladyny". – Słowacki bardziej niż buduje tragedie i bawi się różnymi schematami, przetwarza motywy. Mało rzeczy pisze sam od siebie. To wszystko spowodowało, że stworzenie tego spektaklu było dla nas bardzo dużym wyzwaniem. Postanowiliśmy tę samą grę, którą Słowacki tworzy z Szekspirem my zagramy ze Słowackim. Nie zobaczą państwo Balladyny przeczytanej od pierwszego do piątego aktu. Wszystkie słowa, które tam padają są słowami Słowackiego, ale zaczerpniętymi również z innych utworów – mówił Wojciech Faruga, reżyser spektaklu. – Jeżeli chodzi o muzykę będzie to wykop w zupełnie nowym kierunku. Założeniem były przebojowe, rytmiczne piosenki, inspirowane największymi wykonawcami takimi jak Rihanna – mówiła Joanna Halszka Sokołowska z kierownictwa muzycznego spektaklu. Efektowna bajkowość tekstu Słowackiego oddala nas od prawdziwego dramatu, rozgrywającego się nad brzegiem jeziora. Na dnie zbiornika czai się skrywana zbrodnia, która w każdej chwili może się przebudzić. Wystarczy, by któregoś dnia do domu wdowy i jej córek przyjechał „wielki pan" ze ślubnym pierścionkiem, by pamięć ożyła. – Balladyna i Beatrix Cenci to dwie bardzo znaczące figury. Dwie kobiety, które przekraczają normę społeczną. Jedna zostaje zabita boskim piorunem, druga zostaje stracona w publicznej egzekucji – mówił reżyser spektaklu. „Balladyna" Wojciecha Farugi, przeglądająca się w „Beatrix Cenci" Juliusza Słowackiego, to podróż do wnętrza głowy panny młodej, która występuje przeciw normie. Wchodzi na drogę, z której nie ma powrotu. Czy pomoże jej wspólnota kobiet żyjąca na skraju lasu? Jaką tajemnicę skrywa „Grupa G.", od której w nocy odłącza się Goplana? Kim jest Grabiec i przed czym ucieka? Czy seryjna morderczyni Balladyna to bohaterka czy ofiara społeczeństwa? Dlaczego nic nie wiadomo o jej ojcu, a opowieść o jej dziecku z Kostrynem nagle się urywa? Pytania mnożą się jak w kryminalnej zagadce, ale odpowiedź nie gwarantuje ocalenia. To, co realne i nierealne splata się w niemożliwej do jednoznacznego rozdzielenia grze. Stawką jest wolność. Produkcja spektaklu została dofinansowana w ramach Konkursu na Inscenizację Dawnych Dzieł Literatury Polskiej „Klasyka Żywa" realizowanego z okazji obchodów 250-lecia teatru publicznego w Polsce.